تاریخ جهانی معماری ( معماری تاریخ تصویری جهان ) بخش دوم

مردم یونان برای ساخت معابد به روشی کاملاً متفاوت استفاده می کردند. جامعه یونان باستان با ظهور میدان عمومی به نام آگورا ، مفهومی از فضاهای عمومی را معرفی کرد. معماری یونان باستان با تأکید بر زندگی مدنی ، از دموکراسی متولد شد و به مردم اختصاص یافت. معبد بخشی از آگورا بود و اگرچه از نظر اثر تاریخی ، شخصیت آن باز بود و برنامه معکوس می شد – آیین ها در خارج از معبد انجام می گرفت.

یونانیان به جای تأمین معابد خود با دیوارهای سنگی عظیم ، از ستون و سایبان استفاده می کردند . جالب اینجاست که یونانیان آنها را طوری طراحی کرده اند که تحریف دید انسان را “تصحیح” کنند. آنها اولین نفری بودند که ناتوانی چشم ما را در درک اشیاء همانطور که هستند ، متوجه شدند و از آن به عنوان ورودی برای طراحی معماری استفاده کردند ، همانطور که آنتاسیس (انحنای عمدی همه خطوط روی یک معبد) را معرفی کردند. انحنای متناقض به چشم انسان کمک کرد تا معبد را مستقیماً ببیند.

معماری در دوران روم

بعد از اینکه رومی ها سرزمین های یونان را فتح کردند ، آنها عملاً بیش از قرنهای بعد بیشتر معماری غربی را تحت تصرف خود درآوردند. رومی ها گرچه از معماری یونان بسیار الهام گرفته بودند (از نبود واژه ای بهتر) ، رومی ها چند نوآوری بسیار عظیم را معرفی کردند – قوس ، یک عنصر برجسته معماری که باور نمی کنید قبل از تسخیر رومیان از آن استفاده نشده باشد (اتروسی ها آمدند. با مفهوم) و بتن ، اگرچه کمی متفاوت از موادی بود که امروزه به طور گسترده استفاده می کنیم.

معماری قرون وسطایی

دوره قرون وسطایی تقریباً به اندازه معماری تاریک بود و از جنبه های دیگر. اولین چیزهایی که وقتی به قرون وسطی فکر می کنید ، باید به جنگ و جنگ های صلیبی بپردازید ، و کاملاً بدیهی است که بیشتر معماری هایی که در تمام سال های بعدی زنده مانده اند ، نوعی است که برای دفاع از آن استفاده شده است. امروز به ندرت از قرون وسطایی به ندرت با معماری مدنی روبرو خواهید شد ، اما فرصتی خواهید دید که قلعه یا قلعه ای را از اوایل قرون وسطا در اینجا و آنجا ببینید.

با این وجود ، در اواخر قرون وسطی ، سه سبک که از لحاظ تاریخی به عنوان “قرون وسطایی” طبقه بندی می شدند ، به صورت پی در پی ظاهر می شدند : معماری پیش رومنی ، رومانسک و گوتیک ، که همه ریشه در اروپا داشتند. سبک رومانسک اولین سبک پان اروپایی از زمان معماری روم بود ، و پس از آن سبک زیبا گوتیک ، متقاطع ظریف بین دوران تاریک و رنسانس دنبال شد. معماری گوتیک بیشتر در فرانسه تغذیه می شد و در این دوره پتانسیل طاق و طاق تسخیر می شد ، هم از نظر زیبایی شناسی و هم از نظر فناوری.

دوره رنسانس – نقطه شکست در تاریخچه جدول زمانی معماری

سرانجام ، در اوایل قرن پانزدهم در ایتالیا ، که هیچ وقت سبک کلی گوتیک را به طور کامل پذیرفت ، رنسانس شیوه های جدیدی از نگاه به واقعیت را معرفی کرد و بخش اعظم آن از طریق معماری واسطه می شد . این دوره ای بود که دیدگاه مورد تأیید قرار گرفت (گرچه به نظر می رسید یونانی ها نیز از آن آگاه بودند) ، به عنوان یک روش جدید “دستیابی به بی نهایت” مورد مطالعه و درک قرار گرفت ، به عنوان نقطه ای که در آن دو خط موازی به طور متناقض با یکدیگر ملاقات می کردند .

این کار به طرز جدی با نقاشی انجام می شد ، اما با این وجود در ساختارهای معماری تجسم یافته است. از این رو ، بر تقارن و تناسب و چگونگی تأثیر آنها بر بینش انسان و همچنین نحوه شکل گیری ادراک ما تأکید شده است. سرانجام ، رنسانس به معنی ارزیابی مجدد باستان کلاسیک و پیوند دادن ریاضیات با زیبایی شناسی بود ، که این رشته را تقویت کرده و نقاطی را که برای ایجاد مجدد معماری به عنوان یک حرفه همه جانبه مورد نیاز بود ، به هم پیوند داد. بنابراین ، علاوه بر اینکه تعداد زیادی از ساختمانهای چشمگیر را پشت سر گذاشت (عمدتا در ایتالیا ، به طور خاص فلورانس) ، رنسانس انگیزه ای را به پیشرفت های نظری که در سال های بعد ، دهه ها ، حتی قرن ها اتفاق افتاد ، داد.

معماری باروک

پس از آنکه رنسانس کاملاً در ایتالیا تأسیس شد و در بقیه اروپا (در هر کشور با روشی کمی متفاوت) گسترش یافت ، به تدریج در اوایل قرن ۱۷ توسط باروک موفق شد . دوره رنسانس با نقشه ها و نما های متقارن ، ستون ها و پهلوانانی که به سازمان فضایی داخلی پایبند بودند ، و نگرانی کلی با نظم و منطق ریاضی مشخص می شد. از طرف دیگر ، سبک باروك رویكردی متنوع تر و آزادانه تر از طراحی معماری را ایجاد می كرد كه به واسطه بازیگویی و نه خردگرایی رانده می شد.

توسط عناصر تزئینی تکه تکه (مخصوصاً روی نما) ، نقشه هایی که لزوماً متقارن نبودند ، و عدم همخوانی کلی بین فضای داخلی و بیرونی یک ساختمان مشخص شد. اگر حقیقت رنسانس بود ، باروک درام بود.رنسانس یک دایره بود ، باروک بیضی شکل بود . بهترین راه برای دیدن ساختمانهای اصلی از این بخش از تاریخ ، صرفاً رفتن به رم است ، زیرا در اصل خانه باروک است.

نئوکلاسیسم ، یا اینکه چگونه برخی از سبکهای اولیه احیا شدند

در چند قرن بعد ، ۱۸ و ۱۹ به نظر می رسید که دنیای هنر متوقف شده است ، یا حتی به نوعی بازنگری در مراحل قبلی خود است. تلاشی آگاهانه برای بازگشت به کلاسیک انجام شد ، که منجر به ظهور معماری نئوکلاسیک و مجموعه ای از احیای – احیای رومنسک ، احیای گوتیک و نوعی نوین کلاسیک آمریکایی شد که معمولاً از آن به عنوان معماری سبک فدرال یاد می شود. این نوع رگرسیون تا اواخر قرن نوزدهم که آرت نوو به عنوان یک سبک جدید جدید ظاهر شد ، بر طرف نشد و سرانجام شکافی را برای شکستن سنت باز کرد. بخش اعظم اعتبار به انقلاب صنعتی نیز می رسد ، که باعث شد تولید انبوه آهن ممکن شود و روند ساخت و ساز و ساخت و سازها را به کلی تغییر داد.

معماری مدرن و پایان دوره

اتفاقات مهم بسیاری در آستانه قرن نوزدهم اتفاق افتاد ، چه برای هنر و چه برای معماری. آرت نوو به طور گسترده به عنوان اولین قدم به سوی مدرنیسم دیده می شود ، که باعث می شود این مسئله کاملاً واضح باشد که ما با معماری کلاسیک انجام می شود. این امر به دلایل مختلفی وجود دارد ، اما با یک جمله منعکس شده توسط لوئیس سالیوانبه درستی نشان داده شده است: فرم زیر عملکرد را دنبال می کند. معماری مدرن (یا مدرنیستی) به معنای واقعی کلمه کل بافت طراحی معماری را وارونه جلوه داده است.

همزمان با برخی از جنبشهای مهم فرهنگی ، مانند بائوهاوس و د استیجل ، کارکردگرایی و فرم معماری تطهیر شده را به رادیکال ترین افراط و تفریط معرفی کرد. می توان استدلال كرد كه هم زمان آزادسازی و زندانی كردن ، معماری را رایگان (از زینت) و محصور كردن (به زبان جهانی) ساخته بود. علیرغم دومی و واقعیتی که دامنه آن حتی از دیدگاه امروز کاملاً مبهم است ، مدرنیسم به عنوان یکی از مهمترین تغییر در طراحی و بیان معماری به وجود آمد. اهمیت آن در این واقعیت نهفته است که امروزه همچنان به الهام بخشیدن به معماران ، چه از نظر خوب و چه بد ، و البته به این دلیل که توانسته است یک پاسخ انتقادی را به وجود آورد – پست مدرنیسم.